Τα βιομάζα είναι οι σημαντικότερες περιφερειακές ομάδες φυτών και ζώων που μπορούν να διακριθούν σε παγκόσμια κλίμακα. Τα πρότυπα διανομής τους συσχετίζονται έντονα με τα περιφερειακά κλιματικά πρότυπα και προσδιορίζονται σύμφωνα με τον τύπο βλάστησης. Ωστόσο, ένα βιομό αποτελείται όχι μόνο από την κορύφωση κορυφής, αλλά και από συναφείς διαδοχικές κοινότητες, τις επίμονες υποκλίμακες κοινότητες, την πανίδα και τα εδάφη.

Η έννοια του biome αγκαλιάζει την ιδέα της κοινότητας, της αλληλεπίδρασης μεταξύ της βλάστησης, των ζωικών πληθυσμών και του εδάφους. Ένα βιομό (που ονομάζεται επίσης βιοτική περιοχή) μπορεί να οριστεί ως μια σημαντική περιοχή διακριτικών φυτικών και ζωικών ομάδων καλά προσαρμοσμένων στο φυσικό περιβάλλον της περιοχής διανομής του.

Για να κατανοήσουμε τη φύση των μεγάλων βιομορφιών της γης, πρέπει να μάθουμε για το καθένα:

Ta viomáza eínai oi simantikóteres perifereiakés omádes fytón kai zóon pou boroún na diakrithoún se pankósmia klímaka. Ta prótypa dianomís tous syschetízontai éntona me ta perifereiaká klimatiká prótypa kai prosdiorízontai sýmfona me ton týpo vlástisis. Ostóso, éna viomó apoteleítai óchi móno apó tin korýfosi koryfís, allá kai apó synafeís diadochikés koinótites, tis epímones ypoklímakes koinótites, tin panída kai ta edáfi.

I énnoia tou biome ankaliázei tin idéa tis koinótitas, tis allilepídrasis metaxý tis vlástisis, ton zoikón plithysmón kai tou edáfous. Éna viomó (pou onomázetai epísis viotikí periochí) boreí na oristeí os mia simantikí periochí diakritikón fytikón kai zoikón omádon kalá prosarmosménon sto fysikó perivállon tis periochís dianomís tou.

Gia na katanoísoume ti fýsi ton megálon viomorfión tis gis, prépei na máthoume gia to kathéna:

 

  • Το πρότυπο της παγκόσμιας διανομής: Σε περίπτωση που εντοπίζεται κάθε biome και πώς κάθε γεωγραφικά ποικίλει. Ένα συγκεκριμένο biome μπορεί να αποτελείται από διαφορετικά taxa σε διαφορετικές ηπείρους. Οι συσχετίσεις συγκεκριμένων περιοχών των ειδών εντός ενός δεδομένου βιομίου είναι γνωστές ως σχηματισμοί και συχνά είναι γνωστές με διαφορετικά τοπικά ονόματα. Για παράδειγμα, το εύπεπτο βιολογικό κάστρο λεύκωμα ονομάζεται ποικιλία λιβαδιών, στέπας, pampa ή veld, ανάλογα με το πού συμβαίνει (Βόρεια Αμερική, Ευρασία, Νότια Αμερική και Νότια Αφρική, αντίστοιχα).
  • Τα γενικά χαρακτηριστικά του περιφερειακού κλίματος και οι περιορισμοί ή απαιτήσεις που επιβάλλονται στη ζωή με συγκεκριμένα πρότυπα θερμοκρασίας και / ή κατακρημνίσεων.
  • Πτυχές του φυσικού περιβάλλοντος που μπορεί να ασκήσουν ισχυρότερη επιρροή από το κλίμα για τον προσδιορισμό κοινών μορφών ανάπτυξης φυτών ή / και υποκλίμακας της βλάστησης. Συνήθως αυτοί οι παράγοντες είναι συνθήκες του υποστρώματος (π.χ., με νερό, υπερβολικά ξηρές, χαμηλής θρεπτικής αξίας) ή διαταραχής (π.χ., περιοδική πλημμύρα ή καύση).
  • Η τάξη ή οι τάξεις του εδάφους που χαρακτηρίζουν το βιομό και τις διαδικασίες που σχετίζονται με την ανάπτυξη του εδάφους.
  • Οι κυρίαρχες, χαρακτηριστικές και μοναδικές μορφές ανάπτυξης. κατακόρυφη διαστρωμάτωση. το σχήμα των φύλλων, το μέγεθος και η συνήθεια. και ειδικές προσαρμογές της βλάστησης. Παραδείγματα των τελευταίων είναι οι ιδιόρρυθμες ιστορίες ζωής ή οι στρατηγικές αναπαραγωγής, οι μηχανισμοί διασποράς, η δομή των ριζών και ούτω καθεξής.
  • Τα είδη ζώων (ιδίως σπονδυλωτών) που είναι χαρακτηριστικά του βιομίου και οι τυπικές μορφολογικές, φυσιολογικές και / ή συμπεριφορικές προσαρμογές τους στο περιβάλλον.
  • To prótypo tis pankósmias dianomís: Se períptosi pou entopízetai káthe biome kai pós káthe geografiká poikílei. Éna synkekriméno biome boreí na apoteleítai apó diaforetiká taxa se diaforetikés ipeírous. Oi syschetíseis synkekriménon periochón ton eidón entós enós dedoménou viomíou eínai gnostés os schimatismoí kai sychná eínai gnostés me diaforetiká topiká onómata. Gia parádeigma, to éfpepto viologikó kástro léfkoma onomázetai poikilía livadión, stépas, pampa í veld, análoga me to poú symvaínei (Vóreia Amerikí, Evrasía, Nótia Amerikí kai Nótia Afrikí, antístoicha).
  • Ta geniká charaktiristiká tou perifereiakoú klímatos kai oi periorismoí í apaitíseis pou epivállontai sti zoí me synkekriména prótypa thermokrasías kai / í katakrimníseon.
  • Ptychés tou fysikoú perivállontos pou boreí na askísoun ischyróteri epirroí apó to klíma gia ton prosdiorismó koinón morfón anáptyxis fytón í / kai ypoklímakas tis vlástisis. Syníthos aftoí oi parágontes eínai synthíkes tou ypostrómatos (p.ch., me neró, ypervoliká xirés, chamilís threptikís axías) í diatarachís (p.ch., periodikí plimmýra í káfsi).
  • I táxi í oi táxeis tou edáfous pou charaktirízoun to viomó kai tis diadikasíes pou schetízontai me tin anáptyxi tou edáfous.
  • Oi kyríarches, charaktiristikés kai monadikés morfés anáptyxis. katakóryfi diastromátosi. to schíma ton fýllon, to mégethos kai i synítheia. kai eidikés prosarmogés tis vlástisis. Paradeígmata ton teleftaíon eínai oi idiórrythmes istoríes zoís í oi stratigikés anaparagogís, oi michanismoí diasporás, i domí ton rizón kai oúto kathexís.
  • Ta eídi zóon (idíos spondylotón) pou eínai charaktiristiká tou viomíou kai oi typikés morfologikés, fysiologikés kai / í symperiforikés prosarmogés tous sto perivállon.

Link to Original Source:https://php.radford.edu/~swoodwar/biomes/